آموزش آیکیدو (مربی مرتضی فخار){باشگاه -- کمانگیر -- کرج -- دفاع شخصی}
ورزشهای رزمی انواع گوناگونی دارند که شما با انجام سبک های مختلف آن، احساس آرامش و سبکی خواهید کرد. چرا که در این گونه ورزش ها آرامش و تمرکز، اصلی ترین رکن به حساب می آید. شما بدون تمرکز، نمی توانید از پس انجام حرکات برآیید. آیکیدو یکی از این ورزش های رزمی است که شما با انجام حرکات آن به آرامش خاصی می رسید. ما در مقاله ی زیر به بررسی این ورزش و سبک های مختلف آن می پردازیم.
آیکیدو از ورزش های باستانی و زیبای ژاپنی است. این ورزش در قرن نوزدهم توسط اوشیبا پایه گذاری شده است. این ورزش که با استفاده از حرکت های دورانی و انرژی درونی به مقابله با حریف می پردازد؛ به این صورت است که شما با حرکات پا، دست و بدن حریف همراه شده، به آن ها جهت داده و اقدام به پرتاب حریف می نمایید. آیکیدو از ورزش هایی است که مبتنی بر تکنیک و تقویت نمودن ذهن است.
امروزه میلیون ها نفر از اقصی نقاط دنیا، به آموزش این هنر مشغولند. در این هنر رزمی که جزو قوی ترین سبک دفاع شخصی به شمار می رود، هنرجو یاد می گیرد که چگونه با خویشتن داری کردن و با کمک انرژی درونی و تکنیک های خاص و همچنین با استفاده از حمله ی حریف علیه خود، او را مغلوب نماید.
آیکیدو برایتان اعتماد به نفس و روحی سرشار از انرژی را به ارمغان می آورد. برای یادگیری این ورزش بایستی پشتکار، دقت و همچنین پیگیری مستمر داشته باشید. آیکیدو به طرفداران خود می آموزد که ضربات حریف خود را دریافت نموده و از این نیرو برای غلبه یافتن بر او استفاده نمایند.
آیکیدو به معنای "شیوه ی ترکیب نیرو" است. طبق قانون آیکی که در رابطه با هنرهای رزمی است، این واژه به معنای راه هایی برای کنترل نمودن مهاجم با حداقل نیروست. غالبا در آیکیدو از زمین زدن و چرخاندن مچ حریف استفاده می شود.
سبک های آی کیدو عبارتند از:
هدف از تمرینات ورزشی آیکیدو دست یابی به فن "آی کی" است. همان چیزی که فرد با یک برانداز، حریفش را از لحاظ روانی بر هم زده و بدون مبارزه کردن پیروز می شود.
تکنیک های آیکیدو طبق 6 اصل پایه گذاری شده است. این 6 اصل عبارتند از:
برای اجرای تکنیک های ورزش آیکیدو به 2 فرد نیاز است. آموزش این ورزش ژاپنی توسط مربی یا هنرجویان سطح بالا صورت می گیرد. توری و اوکه دو حریف آیکیدو هستند. توری فردی است که حمله می نماید. اوکه فردی است که از خویشتن دفاع می کند. در آیکیدو یک نفر از هنرجویان حمله می نماید و هنرجوی دیگری از حرکت کاتای از قبل تعیین شده برای پشتیبانی از خود استفاده می نماید. در این ورزش تکنیک های متفاوتی آموزش داده می شود اما اساس آموزش همه ی آن ها هماهنگی است.
به لباسی که در این ورزش استفاده می شود "آیکی دو گی" می گویند که از جنس کتان سفید بوده و از لحاظ ظاهری بسیار شبیه به لباس" کیکوگی" است. این لباس شامل یک شلوار، بالاپوش و یک کمربند است.
هنرجویان با طی نمودن مقاطعی به درجه ی "کیو" و بعد از آن به درجه ی "دان" می رسند. رنگ کمربند در رده ی "کیو" سفید و رنگ کمربند در رده ی "دان" مشکی است. افرادی که زیر 16 سال سن دارند، اجازه ی بستن کمربند مشکی را ندارند. در رده ی دان از شلواری پلیسه دار به اسم هاکاما استفاده می شود. این لباس در اغلب باشگاه ها برای هنرجویان و مدرسان رده ی دان از قبل تعیین شده است.
سلاح های آیکیدو شامل چوبی نسبتا کوتاه به اسم جو، چاقویی به اسم تانتو و شمشیری چوبی است. در بعضی سبک ها مانند موریهیرو و ایواما زمان زیادی را برای تمرین با چوب و در بعضی دیگر مانند آیکیکن و آیکیجو برای تمرین با شمشیر صرف می کنند.
امروزه با گسترش استرس های ناشی از زندگی ماشینی، پیدا کردن راهی سالم و عاری از آسیب دیدگی برای بهبود سلامت بدن اجتناب ناپذیر می باشد. آیکیدو با فنون منحصر به فرد خود تاثیرات مطلوبی را در رفع این معضل دارد. این تمرینات به گونه ای است که علاوه بر حفظ آرامش، موجب تعادل روحی و جسمی، دفع فشارهای روحی و ایجاد سوخت و سازی مناسب در بدن می شود که نتیجه ی آن ایجاد نوعی شادابی طبیعی است.
چیزی که در ابتدای آموزش به هنرجویان یاد داده می شود، صبر و بردباری است. حتی اگر هنرجو در بدو آموزش خود این هنر را نداشته باشد، ماهیت تمرینات این ورزش به گونه ای است که باعث افزایش آن خواهد شد.
ایجاد تناسب اندام، افزایش مقاومت بدن در مقابل بیماری ها، افزایش بنیه جسمانی، درک بهتر مفاهیم، افزاش تمرکز، مهارت یافتن در دفاع شخصی ، تصمیم گیری های موثر، سلامت روحی، حس لذت از زندگی از دیگر فواید ورزش آیکیدو است.
در پایان به عنوان نتیجه گیری می توان گفت که ورزش آیکیدو می تواند وسیله ای ایده آل و خوب برای آموزش دفاع شخصی باشد. آیکیدو به علت رعایت نظم فیزیکی و ذهنی جزو مشهورترین و بهترین هنرهای رزمی است. در این ورزش علاوه بر جنبه های سلامتی به همه ی جنبه های ذهنی اشخاص توجه می گردد.
در آیکیدو هدف کنترل نمودن حریف است یعنی این که بر حریف غلبه کنیم که آن هم تنها از راه کنترل انجام می شود. به همین علت یادگیری کمی سخت است. یادگیری شکاندن و خردکردن بسیار راحت تر از آموختن کنترل مسالمت آمیز است. در آیکیدو این گونه کنترل جزء اصول اولیه است. یعنی در آیکیدو بایستی که به این مهارت برسیم. تا جایی که زندگی این ورزشکاران خارج از باشگاه تغییر زیادی خواهد کرد.
در آیکیدو کل بدن شما درگیر آموزش خواهد شد. شما بایستی در این ورزش علاوه بر احترام به خود، برای رقیبتان نیز ارزش قایل شوید. هنرجویان بایستی تمامی فنون را یاد بگیرند تا بتوانند در این راه به موفقیت دست پیدا نمایند.
رسیدن به خودباوری، دقیقا همان چیزی است که در آیکیدو به آن تاکید شده تا هنرجویان باور نمایند که می توانند از خودشان محافظت نمایند. در رابطه با این سوال که بعد از چند جلسه تمرین در هفته هنرجو می تواند از خودش در مقابل حوادث دفاع کند؟ باید گفت که واقعیت امر این است که حتی متخصصین هنرهای رزمی هم در رویارویی با یک حمله ی ناگهانی می توانند به مشکل بربخورند. چون که مهاجمان در صدمه رساندن به قربانی خود، از قانون و قاعده ی خاصی پیروی نمی کنند.
اگر از اهالی کرج و از علاقه مندان به دفاع شخصی هستید، سری هم به مقاله ی آموزش دفاع شخصی در کرج بزنید.